Het leven helpt ons voortdurend wijzer te worden. Vooral in tijden van crisis valt veel te leren. Dat geldt voor ons persoonlijk maar ook voor samenlevingen. Crises zijn daarin veeleisend omdat ze niet vrijblijvend zijn, de verandering die zich aandient is meestal onvermijdelijk. Het is dan ook een fase van opnieuw tot bloei komen of verwelken. Crises zijn daarom interessant maar nooit leuk. Hoe we er mee omgaan bepaalt hoe waardevol ze zijn. Willen we er ons voordeel mee doen dan ontkomen we niet aan lastige opgaven te midden van misère. Vaak zal een crisis pas kalmeren als de kansen er van serieus aandacht krijgen. Lijdzaam ondergaan of verzet leidt meestal tot meer ellende. Voor duurzame heling is altijd groei in bewustwording nodig.
Onszelf beschouwen in een crisis doet vaak pijn maar wijst ons wel de weg uit het dal, diep van binnen weten wij immers wat nodig en goed is. Als we ons zo hervinden doet het rationele meestal een stapje terug en herstelt zich het vertrouwen in het leven zelf. Een nieuw besef van wat wezenlijk is tilt ons op en nieuwe harmonie valt ons toe; met dank aan de crisis.
Als mensheid zitten we volop in het hiervoor beschreven proces. We hebben meerdere crises op ons bordje liggen met een enorme impact, niet alleen op de mensheid maar juist ook op iedere individuele wereldburger. Voor het eerst in de geschiedenis komen de kwalijke gevolgen van hoe we ons bestaan op Aarde hebben ingericht overweldigend op ons af. Zo zien we dat ons huidige economisch stelsel niet, zoals bedoeld, ten dienste staat van de mensheid maar van wie het al goed gaat. Onze wereldwijd gekopieerde westerse leefstijl is uiterst ongezond, lichamelijk en geestelijk. We putten de Aarde uit en vernietigen in sneltreinvaart haar biodiversiteit. De wijze waarop we met dieren omgaan is niet alleen onterend maar heeft ook ernstige gevolgen; zie o.a. de huidige pandemie. Onze vervuiling van de atmosfeer zorgt voor een klimaatverandering die het bestaan van veel leven, waaronder miljoenen mensen bedreigt. Maar ook meer nabij kraakt en piept onze samenleving op vele fronten. Voorbeelden van dit alles zijn er te over.
Ten aanzien van het klimaatprobleem zien we dat de politiek, na 50 jaar, de fase van ontkenning voorbij lijkt. Wereldwijd ontstaat er consensus over lange termijn doelen. Nederland heeft een eigen klimaatakkoord en ‘Europa’ heeft afgelopen week vergaande maatregelen in het vooruitzicht gesteld. Waakzaam enthousiasme is hierbij om meerdere redenen op zijn plaats. Nog altijd moeten wij in ons keurige land naar de rechter om de overheid te dwingen zich aan de eigen wetten te houden. Het eenzijdig kiezen voor oplossingen van vertrouwde aard (een mix van verboden, geboden, nieuwe technologie en ongelooflijk veel geld) wijst op weinig verdieping in de werkelijke oorzaken van de crises, laat staan van hun samenhang. Hierdoor worden mensen niet geïnspireerd tot meer bewustwording van hun eigen levensstijl en raken wij Aardebewoners niet doordrongen van de noodzaak deze te veranderen. Maatregelen ‘van boven’ worden ervaren als opgelegd, initiatieven worden niet overgenomen of erger; gefrustreerd. Bewustwording is nodig om gedragsveranderingen iets van de mensen zelf te laten zijn. Zonder deze omarming zullen maatregelen geen duurzaam karakter krijgen.
Als wij onze hebzucht niet transformeren, blijven ontkennen dat we natuur zijn, ongelijkheid blijven nastreven, hebben wij de boodschap van de huidige crises niet begrepen.
De valkuil van ons mensen is dat we ons afwachtend en afhankelijk opstellen van de ander; politiek, maatschappelijke organisaties of mensen in onze eigen omgeving. Terwijl de fundamentele veranderingen die we te maken hebben heel persoonlijk zijn. De Aarde, alle leven, de huidige mensheid en toekomstige generaties doen dan ook een dringend beroep op elk van ons. We staan voor een evolutionaire verandering van ons menszijn op deze Aarde welke onvermijdelijk is willen we als soort kwaliteit van leven behouden. Essentieel voor ons aller transformatie is het besef dat we natuur zijn en de evolutionaire wetten die Darwin en zijn volgers hebben blootgelegd, ook voor ons gelden. De mens, na miljoenen jaren van ontwikkeling voortgekomen uit de allereerste eencelligen, is een wezen in continue wording. De mens heeft zich gedurende miljoenen jaren permanent aangepast aan nieuwe omstandigheden, dit overlevingsmechanisme zit in onze genetische gereedschapskist. Het heeft ons veel ontwikkeling gebracht, telkens naar een hoger plan gebracht, die potentie is er ook nu. Wees dus niet bevreesd, we hebben de misère veroorzaakt maar zijn ook in staat die op te lossen.
Uniek is de grote snelheid van verandering, deze noopt ons actief te participeren. Ons individuele bewustzijn is daartoe gerijpt. De huidige mens is in staat zich af te stemmen op universele wijsheid, om vanuit die basis keuze’s te maken en die harmonieuze, duurzame wereld mee te scheppen. We hoeven ‘slechts’ de boeien af te werpen die ons nu afleiden onze essentie te leven.
De recente geschiedenis heeft ons geleerd dat de evolutie zijn eigen heilzame helpers weet te activeren in de samenleving. Gevoed door crises komt een mystiek en onstuitbaar proces op gang waarin helende energie groeit, zich bundelt en zich vervolgens manifesteert als de tijd daarvoor rijp is. Plots blijkt iets te kunnen dat voorheen voor onmogelijk werd gehouden. Bijzonder om te zien hoe het leven dat zich bedreigd weet tot nieuwe vormen en bloei weet te komen. Dat gaat zelden via gebaande wegen, die vormen vaak juist het probleem. Evolutie voltrekt zich dan ook eigenzinnig, schoksgewijs en is vol van verrassing. Samen hierin onderweg zijn is een avontuur. Gelukkig wordt ons de weg gewezen. Vele wijze mensen hebben de laatste vijftig jaar hun visie gegeven op ons vastlopen en hebben inmiddels heel wat anderen wakker geschud en geïnspireerd het avontuur aan te gaan. De mogelijkheden in dit proces te participeren zijn weliswaar niet voor iedereen gelijk maar in de basis kunnen wij allen liefhebbende, zorgzame, duurzaam levende wezens zijn!
Ieder mens is een zaadje van hoop, in staat een harmonieuze, duurzame wereld mee te scheppen. Deze kwaliteit is in elk van ons verankerd; het leven nodigt ons o.a. middels crises nadrukkelijk uit ons daarmee te verbinden. Om als mens te kunnen floreren in de komende hectische decennia vol opties en beperkingen zullen we voortdurend keuzes moeten maken gebaseerd op een dieper weten. Laten we de uitnodigingen van het leven zelf beantwoorden door diepgaand te luisteren.
Jolanda en Ad Vermeer
Aardewijs
16 juli 2021
Tip: wil jij aan de slag met jouw eigen antwoord op deze tijd kijk dan eens naar het cursus- en coachingsaanbod op deze website.
Dag dag altijd mooi jullie inspiraties en zienswijze Dankbaar daarvoor
Samen denken en de draad weer oppakken
Hgr marill
Hoi Jolanda en Ad, mooi stuk hebben jullie geschreven, ik ben het hier helemaal mee eens, wij moeten ieder voor zich leren dat wij moeten beginnen met ons zelf te veranderen en in hoop, vrede en liefde te leven met alle mensen, dieren, planten en vooral leren elkaar en de aarde met Respect te behandelen, verbeter de wereld en begin bij jezelf, groetjes Jopie ??
Mooie overweging en hoopvol. Dank !